Η ομάδα Geoscience and Geology (G&G) της Energean δραστηριοποιείται σταθερά στα συνέδρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γεωεπιστημόνων και Μηχανικών (EAGE). Φέτος, το 5ο Συνέδριο και Έκθεση Global Energy Transition (GET 24) της EAGE έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα. Δεδομένου ότι η EnEarth προωθεί το Prinos CO2 Storage Project, δεν θα μπορούσαμε να μην δώσουμε το παρών, ειδικά καθώς το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο Ρότερνταμ, έναν από τους πρώτους επιχειρησιακούς κόμβους CCS στον κόσμο.
Το GET 24 παρείχε μια διακλαδική πλατφόρμα για τα στελέχη του τομέα προκειμένου να έρχονται σε επαφή και να μοιράζονται γνώσεις σχετικά με βασικά θέματα που σχετίζονται με την υπόγεια χρήση για την υποστήριξη της ενεργειακής μετάβασης.
Ο Γιάννης Τσιαντής, μέλος της ομάδας G&G της Energean, παρουσίασε μία τεχνική έκθεση για τη μοντελοποίηση του υπεδάφους για το έργο αποθήκευσης CO2 στον Πρίνο, εστιάζοντας στην επίδραση στις γεωτρήσεις που καταγράφεται κατά την αποθήκευση CO2 σε σχεδόν εξαντλημένα κοιτάσματα πετρελαίου.
Η Πασχαλία Κιομουρτζή, Υπεύθυνη για τον τομέα Υπεδάφους της Energean στην Ελλάδα, επισκέφτηκε το έργο Porthos, την πρώτη μεγάλης κλίμακας πρωτοβουλία με στόχο την αποθήκευση CO2 σε εξαντλημένα κοιτάσματα αερίου κάτω από τη Βόρεια Θάλασσα. Το Porthos στοχεύει να αποθηκεύσει περίπου 37 εκατομμύρια τόνους CO2, με εκτιμώμενη δυναμικότητα 2,5 εκατομμύρια τόνους ετησίως σε 15 χρόνια.
Η τελική επενδυτική απόφαση για το Porthos λήφθηκε τον Οκτώβριο του 2023 και η κατασκευή πρόκειται να ξεκινήσει το 2024, με το έργο να αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία έως το 2026.
Το έργο αποθήκευσης CO2 στον Πρίνο EnEarth αποτελεί μέρος του Μεσογειακού Στρατηγικού Σχεδίου CCS που αναπτύχθηκε από τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Με επαληθευμένη δυνητική (2c) χωρητικότητα αποθήκευσης 66 εκατομμυρίων τόνων, το έργο αναμένεται να είναι πλήρως λειτουργικό στο δ’ τρίμηνο του 2028 ή το 1ο τρίμηνο του 2029, διαδραματίζοντας κρίσιμο ρόλο στην υλοποίηση της αλυσίδας CCS στη Νότια Ευρώπη. Μέχρι σήμερα, η EnEarth έχει υπογράψει 11 μη δεσμευτικά Μνημόνια Συνεργασίας (MoUs) με βιομηχανίες που δεν είναι δυνατό να μειώσουν τις εκπομπές CO2 με υποκατάσταση καυσίμου (hard-to-abate industry) στην περιοχή.